Sandra Gómez :: INED21
FÁLAME DO MUNDO
E se ter todo non o é todo?
Din que aos adolescentes non hai quen nos entenda. Din que o temos todo e
que non estamos contentos con nada. E eu pregúntome, por que me dan tanto coa
esperanza de facerme feliz? E se ter todo non o é todo? Por
favor, fálame da frustración.
Fálame de que non todo sempre será como eu deséxeo. De que non todo
na vida serán síes.
Fálame do mundo tal como
é, sen debuxar as túas realidades, como quen conta o conto palabra por palabra
esperando a que o neno extraia a lección. Non me fales só do mal que está «a
cousa», e menciona a aquelas persoas que si están a facer por transformar o
mundo.
Non é necesario que omitas o tema do paro, a corrupción ou a violencia;
pero anímame a preguntarme que quero facer eu para que a miña vida teña sentido
e sexa feliz.
AQUILO QUE SON
Fálame do moito que che gustou estudar para non pasar tantas penurias como
pasaches, si. Pero respecta o meu dereito a elixir arrepentirme ou non no
futuro de estudar ou de non facelo. Infórmame, pero permíteme decidir.
Cóntame o ben que lles vai a aqueles que estudaron grandes carreiras, sen
esquecer a aqueles outros que, sen apenas estudos, conseguiron converterse
en grandes referentes.
Fálame de que, en futuros traballos, do mesmo xeito que en clase no
presente, non importa tanto aquilo que sei como aquilo que son.
Fálame da importancia de ter en conta aos demais, de aprender a compartir e
cooperar. Cóntame o valioso que resulta destacar aquilo que me fai diferente en
lugar de escondelo. Oriéntame a buscar ferramentas que me permitan
desenvolverme pola vida e a incerteza máis facilmente, e a quererme a min mesmo
cando aínda non saiba como facelo.
Fálame de por que non vas comprarme máis roupa, libros ou xogos á parte dos
que teño. Ábreme os ollos ante a vida para poder apreciar o verdadeiro
valor das cousas. Convídame a buscarme as mañas desfacéndome de vellos
trastes para conseguir aqueles novos que quero. E observa como a metade das
veces nin fago o esforzo, porque non o quería realmente. Observa como aprendo a
distinguir entre soños e caprichos.
Fálame de que esa moza marabillosa que tanto me gusta poderá non fixarse en
min. De que non é peor persoa por iso, senón que toma decisións. Fálame do
respecto cara a esas decisións. Evita dicirme o moito «que se perde» e
lémbrame o moito que eu gaño, aprendizaxe e paciencia. Fálame de que non gustar
a alguén non significa que eu non sexa válido, senón que o mellor está por
chegar e non ten que ser aquí e xa.
Lémbrame que
o amor non chega nun paquete de Amazon
Fálame de disciplina e responsabilidade, non en termos militares nin
agresivos senón de respecto e crecemento. Déixame ser parte activa na
elaboración ou no acordo desas normas, quero sentirme importante e escoitado.
Aínda que non o creas, cando soño co meu lugar no mundo este non está exento de
normas, senón de autoritarismo «porque o digo eu».
Fálame de por que o meu uso indiscriminado das novas tecnoloxías non me
beneficia, pero non cando me esteas castigando, senón noutro momento. Lémbrame
o que gaño mirando a outros ollos, compartindo risas ou o propio silencio nun
paseo. E se o meu exemplo niso, claro. Cóntame como as persoas inventamos vidas
nas redes sociais e o lonxe que eses corpos e vidas están de realidade en moitas
ocasións. Ou do traballo que hai detrás deles.
Dime «non» de cando en vez sen ceder ante min rabieta. Non
permitas que a miña satisfacción ou a túa paz inmediatas sexan máis importantes
que a miña educación e felicidade, teño toda unha vida por diante. Comprendo
que dás moito porque ti tiveches pouco, ás veces fálasme do moito que valorabas
todo grazas a iso. Déixame experimentar o mesmo: permíteme ter menos para
valorar máis.
Entendo que a miña presión e a presión social de estar rodeado doutros pais
que non fan máis que proporcionar máis e máis (e máis inmediatamente) cousas
aos seus fillos non é fácil de ignorar. Con todo, sei que podes ser unha desas
persoas que queren formar parte do cambio, porque ti sabes o que si funciona,
como si se educa e es máis que capaz de honrar os teus valores.
Non me deas o que ti non tiveches, axúdame a espremer o que eu xa
teño. Sei que sabes que cho vou a agradecer toda a vida. E xa falaremos de
iso…