Omicromo
Neste caso tocoulle á ilusión dos doce puntos negros,
composta por un armazón de liñas; no que, segundo afírmase, débense
poder ver doce puntos de cor negra. Por moito que nos fixemos, só
conseguimos ver uns cantos que aparecen e desaparecen burlóns
antes os nosos ollos, pero a que se debe?
A resposta está en a visión periférica, un fenómeno moi
desenvolvido en animais como a ovella ou a gacela, pero que resulta
bastante débil nos pobres seres humanos, que nos obcecamos en virar
a cabeza, achegar e afastar a vista e desenvolver todo tipo de argucias co fin
de ver uns puntos que se empeñan en esconderse.
Aínda que se publicou por primeira vez en o ano 2000 e
recentemente foi compartida hai xa uns días por o profesor de psicoloxía Akiyoshi Kitaoka,
foi nas últimas horas cando esta imaxe comezou a converterse en un fenómeno
viral, despois de que milleiros de usuarios de internet vólvanse
tolos tentando dar con doce puntos negros que se poden ver aos
poucos, pero nunca á vez.
Existen outras moitas ilusións ópticas similares, nas que
o xogador ten que tentar atopar liñas ou puntos que se supón
que se atopan aí, pero aparecen e desaparecen á súa vista, e todas
elas responden a un mesmo fenómeno, moi pouco desenvolvido na especie humana: a visión
periférica.
A visión periférica, a resposta á ilusión dos doce puntos negros
A definición exacta da visión periférica responde á
capacidade para ver obxectos que reflicten ondas de luz proxectadas
en zonas da retina afastadas da mácula, pero explicado para todos
os públicos poderíase dicir que este tipo de visión consiste en abarcar coa
mirada un campo de 180º.
Normalmente os seres humanos utilizamos a visión central,
pola que nos centramos en un campo de visión moi pequeno, duns 30º,
de modo que podemos ver o que hai ao redor, pero dunha forma difuminada,
moito menos clara que a imaxe central.
Esta ilusión óptica é a gañadora do segundo premio das mellores
ilusións do ano, por como fai que os obxectos cambien de forma aparente.
En humanos a visión periférica está moi pouco
desenvolvida, aínda que se di que existen, ou existiron, algunhas persoas
capaces de utilizala de forma moi eficaz, como Bruce Lee, que se
anticipaba aos movementos dos seus adversarios ampliando o seu campo de
visión.
Sexa como sexa, aínda que é certo que temos algo desta visión e,
por tanto, podémola desenvolver máis co debido adestramento, somos como somos,
e non podemos compararnos con outros animais, como as ovellas,
cuxa posición dos ollos permítelles ver ao seu ao
redor con moita máis nitidez.
E aquí é onde está o quid da cuestión da ilusión dos doce puntos negros, pois só conseguiremos ver aqueles en os que centremos a mirada, vendo como se difuminan os que quedan nas marxes do noso campo de visión.