nuevecuatrouno
Adoita ocorrer que as únicas
barreiras insalvables son as inmateriais. Esas que che martillean até a
extenuación con mensaxes do tipo «non vas poder», «aí non podes estar» ou
«mellor queda en casa». O resto de barreiras, como case todo nesta vida, expoñen
sempre unha alternativa.
Levan longo tempo as entidades
que traballan con persoas con necesidades especiais pondo o foco en erradicar
do imaxinario popular termos como ‘discapacitados’ ou ‘minusválidos’. Porque
unha persoa con mobilidade reducida non vale menos que outra que non a teña e
as capacidades de cada cal a miúdo non teñen nada que ver coa súa condición
física.
E o mellor exemplo diso é Álex
Dóminguez, un mozo rioxano que, sen o buscalo, converteuse en todo un símbolo
de que querer é poder. A súa imaxe gozando na mellor tribuna do festival de
heavy metal máis importante de España deu xa a volta ao mundo pola súa
espectacularidade e polos valores que representa. Porque Álex quixo e o resto
de asistentes ao festival fixérono posible.
Ocorreu no Resurrection Fest, un
macrofestival que acolle cada verán o municipio lucense de Viveiro. Sobre o
escenario empregábase a fondo a banda Trivium, pero todas as miradas dirixíanse
ao mozo rioxano, levantado pola multitude para que non perdese detalle do
concerto.
O rostro de felicidade de Álex
non tardou en cativar ás redes cando unha usuaria compartiu un vídeo con este
xesto de solidariedade, porque o mozo podía acudir á zona do festival
habilitada para persoas con mobilidade reducida pero preferiu gozar como uno
máis no ‘barullo’.
Desde entón, a imaxe non deixou
de circular de móbil en móbil até sorprender, mesmo, a algún dos seus
profesores de Dereito da Universidade da Rioxa. Eva Louza deulle clases no
primeiro curso e non oculta a súa grata sorpresa ao ver a foto:»Emocionoume
moitísimo; sempre me deu a sensación de que a cadeira de rodas nunca
representou un obstáculo ou un complexo para el, pero verlle no concerto
emocionoume».
«Os seus límites só son
físicos»
«É un alumno moi aplicado»,
destaca a súa profesora, subliñando que «os seus límites son físicos» e que
«intelectualmente está por encima da media». Respecto diso, Louza sinala que
algunha vez lle tiven que axudar a sacar e meter o computador da mochila e a
quitar e porse o abrigo, pero intelectualmente non só segue a clase, senón que
responde moi ben».
E non é para menos. Porque cando
un ten un desexo e rodéase de xente disposta a remangarse por facer feliz a un
semellante, non hai barreiras que vallan.