Como orientador, o deterioro observado desde fai anos nas etapas de Infantil e Primaria asociado á sobreprotección da hiperpaternidade estoupa en plena pandemia con toda a súa virulencia.
Os mozos son agresivos coas súas familias e, a pesar da súa diminución da saúde mental, néganse a ir ao psiquiatra porque así evitan ser diagnosticados e medicados.
La Voz de Galicia
Dous ou tres familias chegan cada mes á Oficina de Atención ás Vítimas de Vigo a pedir ao xulgado o internamento involuntario duns fillos que consideran tiranos, uns ninis que aclaran que nin estudan nin traballan nin colaboran coas tarefas de casa e que impoñen os seus caprichos de forma agresiva. Sospeitan que teñen un problema de saúde mental sen diagnosticar pero, segundo apuntan, desde o ámbito xudicial non se pode facer moito para remedialo porque non hai un procedemento penal aberto previamente para internar ao mozo cando xa é adulto. Tras finalizar o estado de alarma pola pandemia, afloraron máis casos, segundo fontes xudiciais.
Os pais vense impotentes porque viven unha situación insustentable cos seus fillos adultos, segundo fontes dos xulgados. Estes son uns ninis que se volven violentos si non se fai o que eles queren. Os pais sospeitan que o vástago, outrora un ser adorable ao que lle deron todo, padece unha enfermidade mental que o volveu hostil. Non poden probar que a súa saúde psíquica fraquee porque o fillo négase a ir á consulta dun psiquiatra porque di que el está ben. Por tanto, carece dun diagnóstico, o que impide que reciba a medicación adecuada.
Os pais propoñen como solución o internamento involuntario pero non teñen potestade para facelo porque os seus fillos son adultos e non están baixo a súa tutela e tampouco poden convencelos porque «non razoan». A Oficina de Atención ás Vítimas deriva aos pais a o xulgado de familia ou, ás veces, ao psicólogo xudicial.
Mentres tanto, o tempo pasa e a convivencia no fogar vólvese insustentable, segundo relatan fontes próximas á oficina. «Os pais non saben que facer. Si lles propoñen que o boten de casa replican indignados: 'O meu fillo na rúa, tirado?'. A solución é que reciban un diagnóstico e o único que queda é o internamento involuntario. Pero logo salguen do hospital, deixan de tomar a medicación, se descompensan e dálles outro brote. Os fillos xa non beben nin auga de botellas sen pechar por medo a que lles metan a medicación», relatan fontes dos xulgados.
Os pais vense «impotentes». Contan que o seu fillo «tiña de todo, coche, moto, diñeiro para o cine e saír, pero están obsesionados con facer dano aos seus, a quen máis queren. As familias sófreno desde hai anos e cada vez vai a máis, os fillos perderon o norte e crécense».
Recentemente, o Sergas abriu unha unidade de reforzo de saúde mental pola pandemia no Hospital Álvaro Cunqueiro de Vigo.
Tras o estado de alarma, consultan máis vítimas sexuais e domésticas
Até 14.931 persoas acudiron a facer consultas no primeiro semestre á Oficina de Atención á Cidadanía e Asistencia á Vítima, dependente do Decanato dos Xulgados de Vigo. Destas consultas, 39 foron realizadas por vítimas de delitos sexuais ou de violencia doméstica (agresións a pais, fillos ou irmáns). Quedan excluídas as maltratadas por violencia de xénero, atendidas nun xulgado especializado. Durante a terceira onda de covid, apenas houbo 5 consultas de vítimas en xaneiro, 3 en febreiro, 1 en marzo, 4 en abril e, tras acabar o estado de alarma, disparáronse as visitas en maio, con 12 casos, e en xuño, con 14.
Outras asistencias foron para a acollida e direccionamiento na sede, seguida da información sobre os preitos, localización dos órganos xudiciais, aclaracións de documentos, repartición e localización de procedementos, estado de tramitación de documentos, solicitude de impresos, comparecencias de xustiza gratuíta, citacións e localización de profesionais.
Mentres en xaneiro só houbo 1.858 consultas, a partir da supresión do estado de alarma, disparáronse as asistencias. En maio alcanzáronse as 2.972 consultas e en xuño, as 3.264.
Dous terzos das asistencias son en persoa, outro terzo por teléfono e, de forma testemuñal, por escrito ou por e-mail.
En xuño, a oficina fixo 15 consultas ante organismos oficiais que non eran xulgados, houbo 122 xestións con xulgados, e 3 xestións con asociacións de mulleres. Tamén teñen coñecemento de nove queixas depositadas nunha caixa de correos xudicial.