Madre reciente

Aqueles que temos fillos con discapacidade intelectual, con necesidades educativas especiais, levamos un par de anos movidiños. En lugar de remar xuntos buscando a mellor opción para que teñan todos os apoios que necesitan, algo que está lonxe de lograrse, atopámonos con demasiadas posturas enfrontadas.

Hainos que avogan por eliminar de todo a vía da Educación Especial existente en España para lograr unha inclusión total, posición na que se atopan demasiados nun enroque e unha pouca dispoñibilidade ao diálogo dificilmente comprensible. No bando contrario hainos que defenden á especial tal e como está, pero sobre todo abundan os que recoñecen que é un sistema mellorable pero necesario, que son escépticos respecto da capacidade de que haxa un bo sistema de inclusión.

Iso moi resumido. Sobre aquela situación, que aínda perdura, e a miña postura respecto diso xa vos falei o ano pasado.

Volvo ao tema porque estiven percorrendo os programas electorais dos principais partidos políticos cuxas papeletas teremos nos colexios electorais este domingo. Quería saber que prometen a este respecto.

Atopeime con Mas país como único partido que fala abertamente da supresión da educación especial, a Vox ignorando amplamente este tema (e case tamén todo o relativo á discapacidade). PSOE, PP e Cidadáns, falan de traballar pola inclusión mantendo a especial, cos dous partidos máis á dereita facendo máis fincapé na capacidade de elección dos pais.

Imos un por un:

Empezo polos novos, os que aspiran a entrar no campo con grupo parlamentario propio: Mas país de Iñigo Errejón. O seu programa asegura na páxina 45:

Garantiremos unha educación inclusiva, suprimindo a excepcionalidade da educación especial na normativa respecto diso e desenvolvendo unha estratexia para unha educación inclusiva a curto-medio prazo.

No programa do PSOE, do que se rumoreou moito o curso pasado case en plan Fake News de que tamén quería abolir a especial que obrigou a Isabel Celaá a insistir e ao Ministerio de Educación e FP a emitir un comunicado negándoo:

Este principio será compatible co mantemento de Centros de Educación Especial para alumnos que necesiten unha atención moi personalizada.

O programa do Partido Popular, páxina 35, céntrase en defender a capacidade de elección:

Garantiremos o dereito dos pais de nenos con discapacidade a elixir a educación que queren para os seus fillos, tanto nos centros de educación especial como en centros normalizados.

O de Ciudadanos (grazas Terry por pasarmo) vai nunha liña dacabalo entre o PSOE e o PP:

Defenderemos un modelo mixto para os estudantes con discapacidade que permita ás familias elixir tanto a escolarización en centros de educación especial como a educación inclusiva en centros ordinarios.

No programa de Podemos, na páxina 99 fala de “implantar a educación inclusiva” pero non concreta a proposta para a educación especial. O parágrafo é interpretable.

No programa de Vox hai moito pin parental e moita obrigatoriedade do idioma español, pero non atopei nada de nada sobre a súa postura respecto diso da educación inclusiva e a educación especial.

De feito, dado que non había nada, busquei sobre discapacidade e tampouco hai apenas un par de mencións. Unha a ampliar o permiso de maternidade con fillos con discapacidade, pero sen concretar tempos e obviando que moita discapacidade infantil é sobrevinda ou se detecta máis aló das primeiras semanas e outra en defensa das persoas con síndrome de Down un tanto inclasificable, que fala en termos de exterminio.

Termino recomendando un texto da miña compañeira Lolita Belenguer sobre o que din todos os partidos en materia de educación. Aínda que como comentaba hoxe mesmo con outra compañeira, non fai falta inventar a pólvora para mellorar a calidade da educación e reducir o abandono escolar. Antes que falar de avaliacións dos docentes ou exames de nivel periódicos aos alumnos, hai unha solución efectiva e sinxela, aínda que recoñezo que non barata: reducir as ratios.