Madre reciente
Aqueles que temos fillos con discapacidade intelectual, con necesidades
educativas especiais, levamos un par de anos movidiños. En lugar de remar
xuntos buscando a mellor opción para que teñan todos os apoios que necesitan,
algo que está lonxe de lograrse, atopámonos con demasiadas posturas
enfrontadas.
Hainos que avogan por eliminar de todo a vía da Educación Especial existente
en España para lograr unha inclusión total, posición na que se atopan
demasiados nun enroque e unha pouca dispoñibilidade ao diálogo dificilmente
comprensible. No bando contrario hainos que defenden á especial tal e como
está, pero sobre todo abundan os que recoñecen que é un sistema
mellorable pero necesario, que son escépticos respecto da
capacidade de que haxa un bo sistema de inclusión.
Iso moi resumido. Sobre aquela situación, que aínda perdura, e a miña
postura respecto diso xa vos falei o ano pasado.
Volvo ao tema porque estiven percorrendo os programas electorais dos
principais partidos políticos cuxas papeletas teremos nos colexios electorais
este domingo. Quería saber que prometen a este respecto.
Atopeime con Mas país como único partido que fala abertamente da
supresión da educación especial, a Vox ignorando amplamente este
tema (e case tamén todo o relativo á discapacidade). PSOE, PP e
Cidadáns, falan de traballar pola inclusión mantendo a especial, cos dous
partidos máis á dereita facendo máis fincapé na capacidade de elección dos
pais.
Imos un por un:
Empezo polos novos, os que aspiran a entrar no campo con grupo parlamentario
propio: Mas país de Iñigo Errejón. O seu programa asegura na páxina 45:
Garantiremos unha educación inclusiva, suprimindo a excepcionalidade da educación especial na normativa respecto diso e desenvolvendo unha estratexia
para unha educación inclusiva a curto-medio prazo.
No programa do PSOE, do que se rumoreou moito o curso pasado case en plan Fake News de que tamén quería abolir a especial que obrigou a Isabel Celaá a insistir e ao Ministerio de Educación e FP a emitir un comunicado negándoo:
Este principio será compatible co mantemento de Centros de Educación
Especial para alumnos que necesiten unha atención moi personalizada.
O programa do Partido Popular, páxina 35, céntrase en defender a capacidade de
elección:
Garantiremos o dereito dos pais de nenos con discapacidade a elixir a
educación que queren para os seus fillos, tanto nos centros de educación
especial como en centros normalizados.
O de Ciudadanos (grazas Terry por pasarmo) vai nunha liña
dacabalo entre o PSOE e o PP:
Defenderemos un modelo mixto para os estudantes con discapacidade que
permita ás familias elixir tanto a escolarización en centros de educación
especial como a educación inclusiva en centros ordinarios.
No programa de Podemos, na páxina 99 fala de “implantar a educación
inclusiva” pero non concreta a proposta para a educación especial. O parágrafo
é interpretable.
No programa de Vox hai moito pin parental e moita obrigatoriedade do idioma español, pero non
atopei nada de nada sobre a súa postura respecto diso da educación inclusiva e
a educación especial.
De feito, dado que non había nada, busquei sobre discapacidade e tampouco
hai apenas un par de mencións. Unha a ampliar o permiso de maternidade con
fillos con discapacidade, pero sen concretar tempos e obviando que moita
discapacidade infantil é sobrevinda ou se detecta máis aló das primeiras
semanas e outra en defensa das persoas con síndrome de Down un tanto
inclasificable, que fala en termos de exterminio.
Termino recomendando un texto da miña compañeira Lolita Belenguer
sobre o que din todos os partidos en materia de
educación. Aínda que como
comentaba hoxe mesmo con outra compañeira, non fai falta inventar a pólvora
para mellorar a calidade da educación e reducir o abandono escolar. Antes que
falar de avaliacións dos docentes ou exames de nivel periódicos aos alumnos,
hai unha solución efectiva e sinxela, aínda que recoñezo que non barata: reducir as ratios.