Os nosos admirados suecos retornan ao soporte de papel e a escritura a man tras o fracaso da dixitalización feroz.
O conto da educación :: Carlos Navarro Antolín
Suecia paraliza a dixitalización das aulas e aposta por recuperar os libros de texto. A ministra de Educación sueca suspendeu un plan aprobado hai uns meses que promovía a introdución dos ditosos dispositivos nas aulas de todo o país. Os estudantes teñen que aprender a escribir a man e a ler en papel porque os dous hábitos teñen vantaxes indubidables con respecto ao chau chau de confialo todo ás pantallas, o cal queda moi ben para promocionar colexios privados coas fotos de mozos sempre guapísimos e riseiros ante as súas tabletas. A de voltas que lle dan os políticos á educación para non afrontar a cuestión en curto e por dereito. A educación non se trata tanto de diñeiro, que tamén, senón de transmisión de valores: hábito de estudo, esforzo, mérito, compromiso, disciplina... Pero uns e outros están todo o día maquinando como distraernos do obxectivo fundamental e, sobre todo, suavizando os criterios de esixencia para vendernos un mundo duro –que non é Disney– co que os mozos se toparán máis pronto que tarde. Entón buscarán a quen botarlle a culpa, que indubidablemente será do “sistema”. Sempre haberá un “sistema” ao que culpar, menos mal.
Hoxe é unha dixitalización feroz e excluínte. Onte era a perda de autoridade dos profesores, que a Junta trata de emendar nada menos que cunha lei. E antonte era o prexuízo que causaban as calculadoras e os reloxos dixitais porque impedían que os nenos aprendesen a facer as contas con papel e lapis e a saber a hora polas manecillas do reloxo. Trátase de aprender primeiro a artesanía e despois a mecánica, de subir a costa arriba para despois aliviarnos co chairo, de construír as casas polos baixos, de esforzarnos para saber o valor das cousas. Os suecos volven á lousa de sempre e ao papel. Porque a aprendizaxe real esixe coñecer todas as fases, máxime nunha sociedade onde a paciencia é laminada polo consumismo voraz en absolutamente todo: desde as relacións persoais aos electrodomésticos, desde as películas que non aguantamos nin dez minutos a un turismo lixeiros baseado en supostas experiencias para proxectar fotos. Urxe non desprezar os valores de sempre que son os que, ao fin, poderán axudar aos mozos de hoxe ante os problemas que o futuro lles ten reservado. Os vendedores de modernidade só pretenden o negocio polo negocio. Que casualidade que o método da lousa tradicional e o papel é moito máis barato. O diñeiro sempre ensina o camiño... dalgúns.