Bebés y más
Un dos trastornos da infancia máis polémicos de nosa era é o Trastorno
por Déficit de Atención e Hiperactividade (TDAH). O é polo complexo do seu diagnóstico,
que até a data faise de maneira subxectiva (até agora non había probas nin análises
obxectivas que servisen para iso), e porque implica nalgúns casos o consumo de
metilfenidato, un psicoestimulante que pode ser adictivo e que non está exento
de efectos secundarios.
Durante moitos anos falouse de que, ao non haber probas diagnósticas,
o risco de sobrediagnóstico era evidente, e é que en EE.UU., por
exemplo, chegaron a considerar que 1 de cada 10 nenos padecíao (unha
cifra altísima).
Agora, un novo estudo axudará aos profesionais a determinar cando hai TDAH
e cando non, e é que conseguiron demostrar que os nenos con TDAH teñen
unha maduración cerebral insuficiente.
O seu cerebro é máis pequeno e menos maduro
No estudo máis grande que se fixo nunca sobre esta condición, con máis de
3.400 persoas, os investigadores viron que o cerebro das persoas con trastorno
por déficit de atención e hiperactividade é máis pequeno e madura máis
tarde que o das persoas que non teñen devandito trastorno.
Segundo lemos en CCMA, realizáronse resonancias magnéticas a 1.713
persoas con TDAH e a 1.529 persoas sen devandito trastorno, de idades
comprendidas entre os 4 e os 63 anos.
Josep Antoni Ramos-Quiroga,
xefe de Psiquiatría do Hospital Vall d'Hebron de Barcelona e coautor do estudo
explica así as conclusións do mesmo:
O estudo pon de manifesto claramente que o TDAH é un trastorno do cerebro,
con estruturas que non están a funcionar correctamente e que son máis pequenas.
O outro, este atraso da maduración, é o porqué de que as persoas con TDAH non
chegan a ter condutas de control da súa hiperactividade nin a súa inestabilidade
emocional, precisamente porque estas estruturas están alteradas.
Por fin poderemos dicir que o TDAH existe
O estudo foi publicado na revista The Lancet, e nel participaron
profesionais de once países. O que descubriron representa un paso moi
importante na investigación do trastorno, e ademais no diagnóstico da que está
considerada a enfermidade mental máis frecuente en nenos e adolescentes.
Isto debe permitir que as persoas que padecen TDAH, as familias que están a
loitar cada día co TDAH, teñan un claro recoñecemento e que ninguén cuestione
máis se o trastorno existe ou se é algo inventado. O TDAH é un trastorno do
cerebro.
Isto choca frontalmente con as declaracións que fixo antes de morrer Leon
Eisenberg, a primeira persoa que falou de TDAH, cando afirmou que o TDAH
era "unha enfermidade ficticia".
Grazas ao estudo non só se confirma a súa existencia, senón que tamén se
abren novas liñas de investigación que deberían ir na procura de as causas
e posibles tratamentos, dado que os pacientes medicados melloran no seu
rendemento, pero non no volume cerebral (a pesar da medicación a diferenza
tamén era evidente).
Ademais, a resonancia magnética poderá servir para facer un mellor
diagnósticodado que, como comentamos, até agora non había proba obxectiva
que puidese servir para determinar a presenza do trastorno.
