Meditar é descansar a mente para iniciar un diálogo coa alma.
Valeria Sabater :: La mente es maravillosa
Chega un día en que o necesitamos, así, sen máis: apagar o ruído da mente
para sintonizar esa voz interna que tiñamos descoidada e que tanto ten que
dicirnos. Porque meditar é, ante todo, propiciar un reencontro coa nosa alma,
unha conexión vital coa que achar respostas nestes tempos de mares convulsos.
Non existe unha única razón pola cal, unha persoa elixe empezar a practicar
a meditación. Ás
veces, chégase por casualidade. Alguén ten unha dor de costas e
recoméndanlle o ioga, e do ioga, case sen saber como, inícianse nesta arte
ancestral da que existen tantas escolas como curiosos enfoques.
“Meditar é regalarche un momento para ti, para estar contigo de maneira
íntima e especial”
Por outra banda, cabe sinalar tamén que a meditación ten diferentes
significados segundo o contexto. A pesar de non estar ligada a ningunha
relixión en concreto, si é un compoñente destacado en moitas crenzas. No
entanto, e deixando ao carón o aspecto espiritual, o interese
psicolóxico pola meditación foi sempre destacable por moitas razóns e
finalidades terapéuticas.
Este exercicio céntrase ante todo nesa capacidade para “autorregular” a
mente e os seus procesos, de maneira que podamos alcanzar así un adecuado equilibrio
entre os pensamentos e as emocións. É algo moi interesante, algo ao cal se
chega a través dun adestramento planificado e que podería, sen dúbida,
axudarnos a complementar moitas estratexias á hora de certos “picos de lanza”
psicolóxicos, como a tensión, a ansiedade ou a depresión.
Meditar para restaurar o noso equilibrio interior
Para moitos falar de meditación é falar de Budismo. Con todo, cabe lembrar
que tamén os druídas facían uso destas técnicas para conectar coa
natureza e a divindade. Para logralo, debían afrontar unha serie de
resistencias ás que denominaban o “catro tristezas”: a nostalxia, a dor da
perda, a envexa e a dificultade da viaxe. Algo que, sen dúbida, énos lixeiramente familiar.
“Orar é falar coa parte máis profunda do noso Ser, meditar é achar a
Resposta”
Se un profunda un pouco no complexísimo e interesante mundo das relixións
e a espiritualidade, darase conta de que hai eixos vertebradores que sempre se
repiten. Mircea Eliade, coñecido filósofo e historiador, dixo unha vez
que no momento en que o ser humano mirou cara arriba por primeira vez e
descubriu as estrelas, quedou enfeitizado por esa calma e esa maxia, case
divina. Algo debía ocorrer naquela dimensión que tanto se afastaba das
necesidades e penurias da humanidade.
Desde que tivemos uso de razón, sempre ansiamos achar esa calma, ese equilibrio interior co cal, alcanzar unha
comprensión máis intuitiva das cousas, unha serenidade máis sabia e profunda coa que invocar ao auténtico ser
que levamos dentro e que, dalgún modo, permitiríanos coñecernos mellor e
conectar doutro xeito coa nosa contorna. Algo que, se o pensamos ben, é bastante
complexo a día de hoxe, neste mundo onde prima a acción e a tensión, ese
desgaste inadvertido que fragmenta por completo esa dimensión divina: a nosa
autoestima.
Deixar de ser escravos das circunstancias externas
Ninguén pode controlar ao 100% o que acontece no noso exterior. No entanto,
o que si podemos dominar é o modo en que nos afectan esas circunstancias.
Creámolo ou non, cada un de nós convivimos a diario cunha serie
de sabotadores internos aos cales, non vemos pero están aí. Son como os ácaros da nosa
conciencia, aos que debemos facer fronte de forma hábil, sabia.
Serían os seguintes:
As preocupacións.
Ser adictos a lembrar o pasado.
Pasarnos a vida xulgando.
Ser críticos connosco mesmos e aínda máis cos
demais.
Culparnos de todo o que acontece ao noso ao redor.
Ser un catastrofista empedernido
Ser un adicto ás dúbidas e a as indecisións.
Cando unha persoa empeza a meditar, iníciase ao mesmo tempo nunha viaxe
contemplativa onde ver cada unha destas dimensións. Agora ben, lonxe de
contemplar estas empalizadas con desdén ou desprezo, verémolas con esa calma
serena de quen é capaz de NON xulgar para entender que o cambio sempre é posible. Porque a meditación é, ante todo,
arrouparnos a nós mesmos con respecto e amor para clarificar as metas e saír
reforzados dese instante de paz e equilibrio.
Elixe o teu tipo de meditación e coida do teu cerebro
A día de hoxe, a ciencia ten moi claro que meditar xera cambios moi
positivos na nosa arquitectura cerebral. Increméntase, por exemplo, o
grosor cortical, esa área relacionada coa introspección e a atención. Así
mesmo, tamén aumentan as conexións na área do hipocampo ou a área frontal, estruturas relacionadas
coas emocións ou a toma de decisións.
A meditación é, como vemos, unha arte no que vale a pena iniciarse se así o
creemos e se o necesitamos. Temos
ademais diferentes tipos de meditación, entre as que podemos elixir as que
mellor se axusten a nós nun momento dado.
Serían as seguintes:
Meditación Budista
Meditación Transcendental
Meditación Vipassana
Meditación Zazen
Meditación Mantra
Meditación Sufi
Meditación Dzogchen
Meditación Chakra
No entanto, e como curiosidade, cabe sinalar que tampouco é imprescindible
seguir un enfoque determinado. Meditar é un exercicio co que podemos alcanzar
un estado de conciencia e de relaxación para beneficiarnos dunha serie de
procesos cognitivos e psicolóxicos. En ocasións, para logralo basta con
visualizar imaxes positivas mentres verbalizamos mentalmente unha serie de
afirmacións que se axusten ás nosas necesidades.
Teño plena confianza en min.
Séntome libre para tomar as miñas propias
decisións.
Escoito a miña intuición.
Nada nin ninguén ten dereito a vulnerar a miña paz
interior.
Non son menos que ninguén e ninguén é menos que
eu.
Atrévome por fin a iniciar o cambio, a loitar pola
miña felicidade.
Para concluír, en ocasións, para manter ou recuperar a nosa vitalidade
nestes tempos incertos e complexos, é necesario iniciar un camiño
inverso: en lugar de correr cara a un lugar como desexando escapar, o
mellor é reencontrarnos. Para iso, nada mellor que empezar a
meditar.