educapeques
Que é a onicofaxia?
O hábito de
morderse as uñas ou onicofaxia, é un problema que se
presenta tanto en nenos como en adultos.
En liñas xerais a
onicofaxia maniféstase entre os 3 e os 6 anos. Pero a miúdo isto
desaparece, xurdindo só en situacións de tensión ou de angustia extrema. Por
esta razón é importante indagar sobre os motivos reais polos que un neno se
come as uñas.
Cales son as posibles causas
da onicofaxia?
Podemos atopar varias
causas do hábito de morderse as uñas
- Situacións de tensión ou frustación que pode estar a vivir o neno/a.
- Situacións familiares, perda de algún familiar, separación dos pais, chegada dalgún irmán, etc
- Tamén pode ser debido a situacións emocionais ou físicas, como aburrimento ou cansazo.
- Situacións de medo.
- Manias en xeral, actos repetitivos ante situacións como xogar aos videoxogos, ver a televisión, ler, etc.
Consecuencia da
onicofaxia
Máis aló de ser un
problema estético das mans, morderse as uñas deforma os
dedos posto que as uñas poden crecer de forma indebida. É dicir as
uñas poden encarnarse, deformarse, fomentar o crecemento de padrastos,
verrugas, deformación da cutícula, mesmo aparecer problemas bucodentais,etc.
A onicofaxia infantil
pode presentar asociado un factor psicolóxico, como a perda ou baixada
da autoestima do neno ou nena.
8 consellos para axudar
aos nenos e nenas a non morderse as uñas
Vexamos, a
continuación, 8 consellos para que non se mordan as uñas.
- Dado que este é un problema de ansiedade ou de tensión una das recomendacións que fan os expertos é que os nenos realicen algunha actividade física.
- Outras das recomendacións é que os nenos realicen actividades manuais, por exemplo o uso de plastilina, a construción ou elaboración de manualidades (con ou sen axuda dos adultos). Deste xeito eles poderán ter as súas mans ocupadas.
- Outra das suxestións céntrase na compra dun pequeno esmalte transparente que se coloca sobre as uñas e que ten un sabor amargo. Cando o neno instintivamente leva a man á boca para morder as súas uñas, automaticamente sente ese sabor amargo rexeitando así, morder as súas uñas.
- Segundo as correntes psicoanalíticas é probable que o neno estea a manifestar algún tipo de regresión á etapa oral (primeira fase segundo a psicanálise) por esta razón é conveniente indagar se o problema persiste xa que el pode estar a sentir regresión por algo que aconteza na contorna do neno. Por exemplo o nacemento dun irmanciño, o falecemento dun familiar, unha mudanza, etc.
- Mastigar goma de mascar sen azucre pode ser unha solución viable aínda que momentánea.
- Case sempre os nenos imitan as accións dos adultos. Polo tanto é probable que se eles se morden as uñas, o fagan porque están a imitar a algún adulto próximo a eles que ten este hábito. En tal caso debemos enfocarnos tamén en corrixir o hábito do adulto.
- Brindarlle ao neno alternativas para que sempre teña as mans ocupadas. Con todo o problema non radica nas súas mans, senón na súa boca e na súa ansiedade. Por esta razón poden notar que eles, ao privarse de morder as súas uñas comezan por exemplo alimentándose máis. Se son moi pequenos poden utilizar un chupete novamente ou ben xogar coa súa comida na boca. Isto é importante pois manifesta unha ansiedade e unha regresión que non debe pasar desapercibida por parte do adulto.
- Ten paciencia este é un dos pasos fundamentais que tanto os adultos como os nenos que se morden as uñas deben ter en conta. Un hábito é unha forma de realizar unha determinada actividade de forma continua e frecuentemente inconsciente. Por iso, será necesario tomarnos o tempo necesario e traballar arduamente para deshabituar (desprogramar) este costume de morderse as uñas Non é imposible! Só necesitaremos tempo e predisposición da nosa parte para que eles poidan evitar morderse as uñas.